تکه هایی از مثنوی
در ادامه قصه کنیزک و پادشاه، پس از اینکه شاه فهمید که کنیزک عاشق شخص دیگری است(عاشق زرگری شده بود) فرمان داد تا آن شخص را نزد او بیاورند(به او گفتند که شاه فهمیده تو بهترین زرگر هستی و می خواهد نزد او بروی و در خدمت او باشی) و خواست ابتدا او را با کنیزک ازدواج دهد و سپس آرام آرام او را با سم بکشند تا بر اثر بیماری و زشت شدنش کم کم مهر او از دل کنیز بیرون شود.
در این قسمت شاعر خیلی زیبا این مطلب را می گوید که گاهی اوقات آدم فکر می کند شانس به سویش رو آورده در حالی که عین بدبختی و بلا است
نک فلان شه از برای زرگری اختیارت کرد زیرا مهتری
اینک این خلعت بگیر و زر و سیم چون بیایی خاص باشی و ندیم
مرد مال و خلعت بسیار دید غره شد از شهر و فرزندان برید
اندر آمد شادمان در راه مرد بی خبر کان شاه قصد جانش کرد
اسب تازی بر نشست و شاد تاخت خونبهای خویش را خلعت شناخت
ای شده اندر سفر با صد رضا خود به پای خویش تا سوء القضا
درخیالش مُلک و عزّ و مهتری گفت عزرائیل، رو، آری بری
مهتر: بزرگ ورئیس
خلعت: هدیه
غره شد : فریفته شد- گول خورد
اسب تازی : اسب عربی که بهتربن اسب در دنیا است
