اندر دل بی وفا غم و ماتم باد
آن را که وفا نیست زعالم کم باد
دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد
جز غم که هزار آفرین بر غم باد
درین ســـــــــرای بــــی کسی ، کسی به در نمیزندبــــــــه دشت پـــــــــــــــــــرملال ما ، پرنده پر نمیزندیکی ز شــــــــب گـــــــــــرفتگان ، چراغ بر نمی کندکســـــــــــــــی به کوچه سار شب، در سحر نمیزندنشـــــــــــسته ایم در انتـــــــــظار این غبار بی سواردریغ کـــــــــــــز شبی چنـــــین ، سپیده سر نمیزندگـــــــــذر گهی اســــت پرستم، که اندرو به غیر غمیکــــــــی صلای آشنا، بــــــــــــــــــــه رهگذر نمیزنددل خــــــــــــراب من دگـــــــــــــر خراب تر نمی شودکــــــــــه خنجر غمت از ایـــــــــــن ، خرابتر نمی زندچه چشم پاسخ است از این ، دریچه های بسته اتبرو که هیچکس نــــــدا، به گوش کـــــــــــر نمی زندنــــــه سایه دارم و نـــــــــه پر، بیفکنندم و سزاستاگــــــــــر نه بــــــــــــر درخت تر، کسی تبر نمی زند"هوشنگ ابتهاج"
درین ســـــــــرای بــــی کسی ، کسی به در نمیزند
بــــــــه دشت پـــــــــــــــــــرملال ما ، پرنده پر نمیزند
یکی ز شــــــــب گـــــــــــرفتگان ، چراغ بر نمی کند
کســـــــــــــــی به کوچه سار شب، در سحر نمیزند
نشـــــــــــسته ایم در انتـــــــــظار این غبار بی سوار
دریغ کـــــــــــــز شبی چنـــــین ، سپیده سر نمیزند
گـــــــــذر گهی اســــت پرستم، که اندرو به غیر غم
یکــــــــی صلای آشنا، بــــــــــــــــــــه رهگذر نمیزند
دل خــــــــــــراب من دگـــــــــــــر خراب تر نمی شود
کــــــــــه خنجر غمت از ایـــــــــــن ، خرابتر نمی زند
چه چشم پاسخ است از این ، دریچه های بسته ات
برو که هیچکس نــــــدا، به گوش کـــــــــــر نمی زند
نــــــه سایه دارم و نـــــــــه پر، بیفکنندم و سزاست
اگــــــــــر نه بــــــــــــر درخت تر، کسی تبر نمی زند
"هوشنگ ابتهاج"